Fakt pójścia do szkoły stanowi bardzo ważny moment w życiu dziecka. Razem z dzieckiem wydarzenie to przeżywają rodzice. Wokół dziecka tworzy się atmosfera nagłego wzmożonego zainteresowania, wypełniana radością ( moje dziecko idzie do szkoły), a także niepokojem ( jak da sobie radę ).

To, w jakim stopniu dziecko poradzi sobie w rzeczywistości szkolnej zależy od stopnia jego dojrzałości szkolnej.
W celu przybliżenia tego terminu posłużmy się definicją W. Szewczyka.

DOJRZAŁOŚĆ SZKOLNA to poziom rozwoju intelektualnego, emocjonalnego, społecznego, fizycznego dziecka, który umożliwia mu udział w życiu szkolnym.

Zatem, nie tylko ZNAJOMOŚĆ LITEREK, UMIEJĘTNOŚĆ PISANIA I CZYTANIA – na co rodzice zwracają największą uwagę –  jest jedynym warunkiem dobrego startu w szkole. Oceniając gotowość naszego dziecka do podjęcia obowiązku szkolnego zwróćmy uwagę na rozwój wszystkich ww. sfer.

Przez rozwój sfery motorycznej rozumiemy prawidłowe, stosowne do wieku ukształtowanie kości, mięśni, układu nerwowego, narządów zmysłów, które zapewnią odpowiednią odporność dziecka na długie siedzenie w ławce, na zmęczenie, wysiłek fizyczny, a także dobrą sprawność w zakresie motoryki dużej i małej.

Bardzo ważna w rozwoju motorycznym dziecka jest sprawność rąk – niezbędna przy nauce pisani .Możemy ją ocenić na podstawi prac rysunkowych, także technicznych dziecka. Istotne jest też określenie, którą ręką dziecko będzie pisało.

Przez rozwój umysłowy rozumiemy taki poziom rozwoju funkcji poznawczych, które umożliwią osiąganie dobrych wyników w nauce. Do tych funkcji zaliczamy:

• umiejętność spostrzegania i różnicowania spostrzeżeń,
• zdolność skupienia uwagi na zadaniu (odchodzenia od uwagi krótkotrwałej i mimowolnej do uwagi długotrwałej i dowolnej )
• zdolność do zapamiętywania i odtwarzania materiału ze zrozumieniem i na polecenie nauczyciela
• prawidłowy rozwój mowy zarówno pod względem artykulacji dźwięków, jak i zasobu pojęć i słów
• zdolność do wnioskowania

Poziom rozwoju tej sfery u dziecka można określić na podstawie jego wypowiedzi, gier i zabaw umysłowych, wykonywania poleceń, umiejętności uczenia się np. wierszyków.

Rozwój emocjonalny to taki poziom rozwoju układu nerwowego, który zapewnia umiejętność panowania nad sobą, dostateczną motywację do nauki, wrażliwość na uwagi nauczyciela, wytrwałość i obowiązkowość.

Rozwój społeczny polega na:

• umiejętności bycia w grupie klasowej
• umiejętności podporządkowania własnych chęci celom ogólniejszym
• umiejętności dostosowania się do wymagań grupy i zdolności ustępowania.

Źródłem informacji o rozwoju tej sfery może być obserwacja dziecka w trakcie dowolnej zabawy z innymi dziećmi.

Ponadto dziecko prawidłowo rozwinięte pod względem społecznym łatwo rozstaje się z matką, idąc do szkoły i ma przekonanie, że da sobie radę.

Ideałem byłaby harmonia i równy rozwój wyżej wymienionych sfer rozwojowych. Zwykle jednak pomiędzy poszczególnymi sferami rozwoju dziecka mogą być mniejsze lub większe różnice.

Nie oznacza to, że uczeń mający niewielkie braki np. w rozwoju społecznym czy dojrzałości emocjonalnej nie będzie w stanie przystosować się do warunków szkolnych. Przy odpowiedniej opiece środowiska, kiedy rodzice zdają sobie sprawę z braków dziecka i pracują nad ich likwidacją oraz przy własnej pracy i aktywności dziecka, te niedobory szybko się wyrównują.

Gdy są to braki we wszystkich lub w większości sfer to dziecko jest niedojrzałe do podjęcia nauki szkolnej i należy szukać pomocy u specjalistów.

Zadaniem rodzica każdego pierwszoklasisty jest więc baczne obserwowanie rozwoju dziecka oraz towarzyszenie i pomoc w wyrównywaniu niedociągnięć.

Odbywać się to może we wspólnej zabawie i nauce.

REALIZUJĄC TO PAMIĘTAJMY:

• nasze dziecko mimo, że jest uczniem jest nadal małym dzieckiem, co oznacza, że nie możemy wymagać od niego zbyt dużo, należy dać mu czas zarówno na naukę, jak i na zabawę
• nie wyręczajmy naszej pociechy całkowicie w pakowaniu tornistra i odrabianiu lekcji
• gdy pojawią się pierwsze niepowodzenia szkolne nie karzmy dziecka, pamiętajmy, że mamy być dla niego oparciem ( dać mu miłość, zrozumienie i pomoc )
• każde dziecko jest inne, nie porównujmy więc go z innymi
• zadbajmy aby miało stałe i spokojne miejsce do odrabiania lekcji
• pamiętajmy, aby nie zmuszać dziecka do odrabiania lekcji zaraz po szkole i bezpośrednio po obfitym posiłku. Dajmy mu czas na relaks, zabawę, aktywny wypoczynek.