Rytmika nie jest sztuką, nie jest celem samym w sobie, jest przygotowaniem do wszystkich sztuk, jest wychowaniem.
Muzyka w greckim ujęciu tego słowa jest elementem pedagogicznym najwyższej rangi i właśnie dlatego moja metoda musi pozostać na wskroś muzyczną.
Emil Jaques –Dalcroze
WSTĘP
Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Wyraża się to między innymi w jego dążeniu do tańca.
Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki dziecko odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter.
Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, sposobem na dobrą zabawę i odprężeniem.
Umożliwia ponadto regenerację sił fizycznych, psychicznych i ruchowych.
Wspólnym celem zabaw przy muzyce jest rozwijanie w dzieciach poczucia kolektywizmu oraz zwiększenie poczucia odpowiedzialności.
Dzięki pracy zespołowej rozwijają się indywidualne zdolności każdego dziecka.
Zajęcia tego rodzaju pozwalają ujawnić inicjatywę, aktywność i samodzielność.
Konieczność zapamiętania poszczególnych zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do uwagi, szybkiej orientacji, decyzji, uczy przestrzegać ładu i porządku.
Taka identyfikacja ruchu dziecka z emocją wynikającą z percepcji muzyki wpływa na rozwój postawy twórczej, kształci samodzielność myślenia, daje możliwość indywidualnej wypowiedzi, a podporządkowanie działań muzyce uczy samokontroli i samoopanowania.
Rytm, jako czynnik niezbędny dla rozwoju dziecka jest związany z rytmem muzycznym. Jest to środek, za pomocą którego dziecko może wyrazić swe przeżycia muzyczne odzwierciedlające zmienność agogiki, dynamiki, nastrój i wyraz emocjonalny muzyki.
Plan kółka tanecznego zawiera:
- wstęp
- cele
- metody realizacji
- formy realizacji
- treści realizacji
- przewidywane osiągnięcia dzieci
- efekty końcowe działań kółka tanecznego
CELE KSZTAŁCENIA
Cele ogólne:
- Wspomaganie harmonijnego rozwoju fizycznego dzieci
- Zaspokajanie naturalnej potrzeby ruchu
- Rozwijanie indywidualnych zdolności każdego dziecka, jego inicjatywy, twórczej postawy
- Poznanie tańców regionalnych, narodowych, współczesnych
- Tworzenie różnorodnych form tanecznych w układzie choreograficznym
Cele szczegółowe:
- Potrafi współpracować w zespole
- Podporządkowuje się ustalonym regułom
- Prawidłowo reaguje na sygnały muzyczne
- Dba o estetykę ruchów i gestów podczas zabaw tanecznych
- Chętnie uczestniczy w zabawach tanecznych
- Wykazuje zainteresowanie muzyką oraz różnymi stylami tańca
METODY REALIZACJI
- Metoda syntetyczna – nauczanie całościowe zestawów mniejszych elementów, motywów i wreszcie większych zestawów muzyczno-ruchowych
- Metoda analityczna –nauczanie pewnych określonych całości muzyczno–ruchowych fragmentarycznie, częściami. Po opanowaniu fragmentów, łączenie ich w większe zestawy ruchowe
- 3. Metoda kompleksowa (mieszana) – w nauczaniu większych zestawów muzyczno – ruchowych, dążenie do ich opanowania całościowego ze szczególnym uwzględnieniem mniejszych elementów. Podczas nauczania ruchów z muzyką, nauczyciel przez wzorowy pokaz, dokładne objaśnienie słowne powinien przekazać dzieciom wyobrażenie koncepcji ruchu
FORMY REALIZACJI
- Praca zbiorowa jednolita z całą grupą
- Praca indywidualna zróżnicowana z poszczególnymi uczniami
Formy realizowane są poprzez następujące ćwiczenia muzyczno –ruchowe:
A) Ćwiczenia uwrażliwiające na różne elementy muzyki:
- dynamiczne –uczące spostrzegania zmian dynamiki i reagowania na nie ruchem
- agogiczne – ćwiczące umiejętność natychmiastowego reagowania namzauważone zmiany agogiki
- artykulacyjne – uczące spostrzegania i odzwierciedlania ruchem różnic artykulacyjnych
B) Ćwiczenia reagowania na element melodyczny (tj. spostrzegania i
odzwierciedlania ruchem linii melodycznej i frazy muzycznej)
C) Ćwiczenia kształcące dyscyplinę rytmiczną w oparciu o zdobywanie
wiadomości o rytmie muzycznym
D) Ćwiczenia inhibicyjno – incytacyjne czyli świadome pobudzanie i
hamowanie reakcji ruchowych za pomocą poleceń słownych i sygnałów
występujących nieregularnie, w stopniowo narastającym tempie i
częstotliwości
TREŚCI REALIZACJI
1. Zabawy ze śpiewem:
- rytmiczne
- taneczne
- inscenizowane
2. Tańce regionalne Polski
- śląskie – „Kozirajka”, „Trojak”
- oparte na kroku polkowym –„Grożony”, „Miotlarz”
3. Tańce regionalne z krajów Europy
- Taniec węgierski –„Czardasz”
4. Zabawa taneczna z wykorzystaniem rekwizytów (plastikowych kubków)
metodą E. J. Dalcroze’a
5. Taniec animacyjny
6. Taniec do utworu: Song Of Ocarina –z wykorzystaniem oryginalnej
płyty CD z muzyką artystów Indian
PRZEWIDYWANE OSIĄGNIĘCIA DZIECI
Dziecko:
- rozumie piękno i harmonię utworów muzycznych
- reaguje na przerwę w muzyce
- reaguje na zmiany tempa
- wykazuje prawidłową reakcję słuchowo –ruchową
- swobodnie porusza się w różnych kierunkach
- rozróżnia kierunki w przestrzeni
- posiada umiejętność podporządkowania się dyscyplinie rytmicznej tańca
- rytmicznie chodzi
- ma wykształconą prawidłową postawę
- posiada umiejętność odbicia się w różnych rodzajach skoków
- swobodnie operuje ruchami rąk
- odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec
EFEKTY KOŃCOWE DZIAŁAŃ KÓŁKA TANECZNEGO
1. Prezentowanie umiejętności dzieci na różnego rodzaju uroczystościach
przedszkolnych
2. Udział dzieci w przeglądach i konkursach tanecznych organizowanych
na terenie miasta
ZAKOŃCZENIE
Zajęcia kółka tanecznego przeznaczone są dla dzieci 5 i 6 –letnich lubiących
ćwiczyć i wykazujących zainteresowanie tańcem.
Celem kółka jest usprawnianie motoryczności, rozwój i kształtowanie sprawności ruchowej, twórcze wypowiadanie się dziecka poprzez ruchy ciała.
Aby ruch stał się formą wyrazu artystycznego należy:
- pielęgnować i wzmacniać dziecięce pragnienia wykonywania naturalnych ruchów tanecznych i tanecznopodobnych, gdyż są to pierwsze sposoby aktywności będące wyrazem swobody i własnej akceptacji
- pielęgnować spontaniczność ruchów dziecka
- dbać o rozwój ekspresji artystycznej w oparciu o naturalne formy ruchu tanecznego
Odbywać się to powinno poprzez wdrażanie do form ruchowych zgodnych
z możliwościami i upodobaniami, a także do udziału w tańcu grupowym
- proces edukacji tanecznej powinien opierać się na znajomości wielu jego przejawów, pozwalając w ten sposób na kształtowanie szerokiego poglądu na ludzkie zachowania; służyć ma temu obserwacja innych osób tańczących w trakcie zajęć i poza nimi.
BIBLIOGRAFIA
1. A. Cichalewska, E. Kolarczyk, A. Arlet: Aerobik. Podstawy teoretyczne i
zasób ćwiczeń gimnastycznych, AWF Kraków 1997 (skrypt)
2. A. Jasiewicz –tobiasz, A. Kępska: Rytmika w klasach I-III, WSiP
Warszawa 1985
3. E. Grodzka-Kubiak: Aerobik czy Fitness. Podręcznik szkoleniowy, DDK
Editio Poznań 2002
4. O. Kuźmińska: Taniec i gimnastyka, Sit Warszawa 1985
5. K. Nowakowska, J. Krawczyk, A. Piotrowski: Rytm –Muzyka_Taniec
w wychowaniu fizycznym, ZNP Kielce 1991
6. M. Wieczysty: Tańczyć każdy może, PWM, Warszawa 1986
7. M. Wieman: Tańce i zabawy ze śpiewem, PZWS, Warszawa 1961